19/04/2020
Έχουμε, επιτέλους, τελειώσει με τα φελλωμένα κρασιά;
Καταρχάς ας θυμηθούμε τι εννοούμε όταν λέμε ότι ένα κρασί έχει φελλό, η αλλιώς ότι είναι bouchonné.
Αναφερόμαστε στη μυρωδιά κλεισούρας και μούχλας που εμφανίζει, την οποία -σε βαριές περιπτώσεις προσβολής- την αντιλαμβανόμαστε και στη γεύση. Ο λόγος της εμφάνισής της είναι το TCA (2,4,6 τριχλωροανισόλη), μία ουσία που κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες είναι δυνατόν να δημιουργηθεί κατά τη διαδικασία παραγωγής του πώματος από φυσικό φελλό.
Αν και πλέον μόνο μία μικρή μειοψηφία των κρασιών παρουσιάζουν προβλήματα που σχετίζονται με τον φθαρμένο φελλό, εδώ και δύο δεκαετίες όλο και περισσότεροι οινοποιοί επιλέγουν να χρησιμοποιήσουν συνθετικά ή βιδωτά πώματα για να μειώσουν το ενδεχόμενο ρίσκο.
Φυσικά, η βιομηχανία παραγωγής πωμάτων φυσικού φελλού, στην προσπάθειά της να λύσει το πρόβλημα, έχει επενδύσει στην έρευνα, η οποία όπως φαίνεται έχει φέρει αποτελέσματα.
Έτσι, την προηγούμενη εβδομάδα ο Antonio Amorim, CEO της γιγαντιαίας Πορτογαλικής εταιρείας παραγωγής πωμάτων φελλών Amorim δήλωσε ότι μέχρι το τέλος του 2020 θα βρίσκονται σε θέση να εγγυηθούν ότι όλοι οι φελλοί που παράγουν στο εργοστάσιό τους δεν θα εμφανίσουν σχεδόν ποτέ το συγκεκριμένο ελάττωμα.
Διευκρίνισε ότι η Amorim ήδη εγγυάται τη μη ανιχνευσιμότητα της TCA στους φελλούς που παράγονται μέσω του προγράμματος NDtech, που λάνσαρε το 2016. Ωστόσο, αυτή η τεχνολογία είναι ακριβή και χρησιμοποιείται κυρίως για φελλούς ακριβών κρασιών. Αντίθετα, η νέα τεχνολογία που ανέπτυξαν, είναι πιο οικονομική και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την παραγωγή μεγαλύτερων ποσοτήτων.
Συνεπώς, έχουμε, επιτέλους, τελειώσει με τα φελλωμένα κρασιά;
Δυστυχώς, δεν είναι σίγουρο. Διότι, ενώ οι μολυσμένοι φελλοί αποτελούν την κύρια αιτία τους, έχει ανακαλυφτεί ότι το TCA ή άλλες ουσίες της ίδιας οικογένειας μπορούν να δημιουργηθούν και μέσα στο οινοποιείο.
