Για τους Γάλλους, κάθε χρονιά, η τρίτη Πέμπτη του Νοέμβρη σηματοδοτεί το άνοιγμα του φρέσκου ερυθρού κρασιού τους, του Beaujolais Nouveau. Και αν η σοδειά αποδειχτεί ‘καλή’,... η γιορτή αρχίζει.
Όλα ξεκίνησαν από τη νότια αυτή περιοχή της Βουργουνδίας, το Beaujolais, όπου από παλιά συνήθιζαν να παράγουν ερυθρά κρασιά που πίνονται αμέσως μετά από την παραγωγή τους. Primeur τα ονομάζουν οι γάλλοι και εμείς μεταφράζουμε κρασιά πρώιμης κατανάλωσης. Αντιλαμβάνεστε πως αποτελούν εξαίρεση στον κανόνα των πλούσιων, μεστών κόκκινων κρασιών που ωριμάζουν για χρόνια πριν να καταναλωθούν.
Ποιος είναι όμως ο ρόλος της τρίτης Πέμπτης του Νοεμβρίου; Απλούστατα, βάσει της γαλλικής νομοθεσίας, απαγορεύεται στα κρασιά Primeur να φτάσουν στην αγορά μέχρι τα μεσάνυχτα της ερχόμενης Τετάρτης. Και ξαφνικά, τα μεσάνυχτα και ένα λεπτό, ανοίγουν οι αποθήκες κι όλες οι φιάλες ξεκινούν για τα εστιατόρια, τα bistrots, τα κέντρα κατανάλωσης. Le Beaujolais nouveau est arrivé! Το καινούργιο Beaujolais έφτασε, όπως έλεγε το πετυχημένο διαφημιστικό σλόγκαν που το καθιέρωσε στις συνειδήσεις των καταναλωτών.
Και που οφείλεται ο ξεχωριστός χαρακτήρας αυτών των κρασιών; Στην ιδιαίτερη οινοποίησή τους, με εκχύλιση σε ατμόσφαιρα διοξειδίου του άνθρακα. Τα σταφύλια δηλαδή, μετά από προσεκτική επιλογή και πριν πατηθούν, τοποθετούνται σε δεξαμενές οι οποίες έχουν γεμίσει προηγουμένως με διοξείδιο του άνθρακα (το οποίο αποτελεί φυσικό προϊόν της αλκοολικής ζύμωσης). Παραμένοντας σε αυτό το περιβάλλον για μερικές ημέρες υφίστανται την «ενδοκυτταρική ζύμωση», μια πρώτη ζύμωση μέσα στο σάρκωμα του σταφυλιού από την οποία αποκτούν έντονο, πλούσιο, άρωμα φρούτων όπως η μπανάνα και η φράουλα. Η γεύση τους είναι φρέσκια, μαλακή, βελούδινη.
Κι αυτά τα κρασιά τα καταναλώνουμε όσο είναι φρέσκα, μέσα στον χρόνο δηλαδή που ακολουθεί την παραγωγή τους, απολαμβάνοντας τον φρουτώδη χαρακτήρα και τη φρεσκάδα τους. Για το maximum της απόλαυσης, φροντίστε για ένα σύντομο «πέρασμα» της φιάλης από το ψυγείο σας. Μη σοκάρεστε! Τα κρασιά τύπου Nouveau σερβίρονται κάπως δροσερά, στους 12-14οC, και πίνονται πολύ ευχάριστα ως απεριτίφ. Βρίσκουν βεβαίως και τη θέση τους στο τραπέζι, δίπλα σε φρούτα, σε πιάτα κίτρινων τυριών και φρέσκων αλλαντικών και σε ζυμαρικά με ελαφρές σάλτσες.