Είναι ιταλικής προέλευσης και από τον 14ο αιώνα η πατρίδα της στην Ελλάδα είναι η Ζάκυνθος. Καλλιεργείται στα Ιόνια νησιά και τη Δυτική Πελοπόννησο, καθώς επίσης, πλέον, και στα διαμερίσματα του Β. Αιγαίου και των Κυκλάδων.
Πρόκειται για σπάνια γηγενή ποικιλία γι’ αυτό και είναι λίγοι οι αμπελώνες στους οποίους έχει φυτευτεί. Ωστόσο, όπου καλλιεργείται παρουσιάζει μεγάλη αντοχή στην ξηρασία, στον περονόσπορο και στο ωίδιο.
Οι μονοποικιλιακές εμφιαλώσεις του Αυγουστιάτη είναι σπάνιες. Συνήθως τον συναντάμε σε χαρμάνια με άλλες ελληνικές ή διεθνείς ποικιλίες.
Τα κρασιά του χαρακτηρίζονται από ζωηρό κόκκινο χρώμα και μαλακές ευλύγιστες τανίνες. Με μέτριο σώμα και δυνατά πρωτογενή αρώματα κόκκινων φρούτων όπως τα cranberries, τα βύσσινα καθώς και μπαχαρικά π.χ. πιπέρια.
Πίνονται ευχάριστα φρέσκα, χωρίς πέρασμα από βαρέλι, λόγω του μαλακού τους χαρακτήρα. Όταν ωριμάσουν σε δρύινα βαρέλια εμφανίζονται στρόγγυλα με πιο γενναιόδωρο αποτέλεσμα στο στόμα. Τα αρώματα παλαίωσης χαρακτηρίζονται από τα ώριμα κόκκινα φρούτα και τις μαρμελάδες τους σε συνδυασμό με μπαχαρικά.
Συνδυάζονται εξαιρετικά με τοπικά εδέσματα όπως το ζακυνθινό ραγού, ο γεμιστός κόκορας, και μια παραλλαγή της παραδοσιακής σοφιγαδούρας με μοσχάρι. Η λιπαρότητα αλλά και η οξύτητα μιας κόκκινης σάλτσας σε ένα αρωματικό ριζότο δένουν αρμονικά με τις φίνες τανίνες και τα ώριμα αρώματα.
Εκτός όμως από τις τοπικές γεύσεις των νησιών ανατρέξτε και στις παραδοσιακές καλοκαιρινές γεύσεις της Ελλάδας: οι ώριμες γεμιστές ντομάτες του Αυγούστου κάνουν απόλυτο ταίριασμα με τι άλλο από έναν Αυγουστιάτη!