Οι πίτες, το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα λαϊκής διατροφικής παράδοσης, εκφράζουν με ακρίβεια το ελληνικό γαστρονομικό πνεύμα της απλότητας.
Είναι γευστικά αριστουργήματα, από απλά και λιτά υλικά, συνδυάζουν τη σοφία της μαγειρικής οικονομίας με την υψηλή γαστρονομική αρετή.
Η ελληνική πίτα, όπως την ξέρουμε σήμερα, είναι μια μίξη της ιταλικής γαλέτας με ένα είδος ψωμιού που έφτιαχναν στη Μικρά Ασία και έμοιαζε με πίτα.
Οι παραδοσιακές ελληνικές πίτες είναι ξακουστές στην Ήπειρο, τη Θεσσαλία και τη Στερεά Ελλάδα. Το γεγονός αυτό δικαιολογείται, αν σκεφτεί κανείς τις συνθήκες διαβίωσης των ανθρώπων στις περιοχές αυτές. Πιο συγκεκριμένα στην Ήπειρο, η πίτα ήταν βασική στη διατροφή των νομάδων κτηνοτρόφων, των Βλάχων σκηνιτών και των Σαρακατσαναίων.
Τα παλιά χρόνια, η γέμιση της πίτας ακολουθούσε τις εποχές. Την άνοιξη είχαμε πίτες με πολλά πράσινα λαχανικά, τον χειμώνα λαχανόπιτες και πρασόπιτες, τα Χριστούγεννα κρεατόπιτες με τα περισσεύματα του χοιρινού από το γιορτινό τραπέζι, τη σαρακοστή ανοιξιάτικες πίτες με φρέσκα λαχανικά, το καλοκαίρι κολοκυθόπιτες, ενώ οι τυρόπιτες είχαν την τιμητική τους κατά την εποχή της τυροκόμησης.
Στη σύγχρονη ελληνική κουζίνα, η πίτα είναι ένα λειτουργικό φαγητό που μπορεί να αποτελέσει είτε ορεκτικό είτε κυρίως πιάτο σε ένα ελαφρύ γεύμα.
WP suggestions:
Τυρόπιτα + Ντεμπίνα, Σαββατιανό
Κολοκυθόπιτα + ξηρό Μοσχάτο
Χορτόπιτα + Sauvignon Blanc, Μοσχοφίλερο, Μαλαγουζιά.
Η κλασική εκδοχή με ποικιλία χορταρικών -έμφαση στο σπανάκι- και φέτα
Χορτόπιτα + Αγιωργίτικο
Η αυστηρή εκδοχή, χωρίς τυρί
Κρεατόπιτα + ροζέ Λημνιώνα, Ξινόμαυρο
