Γνωστά ως orange wines ή αλλιώς, κρασιά skin contact.
Τι είναι, όμως, τα πορτοκαλί κρασιά;
Για να απαντήσουμε στην ερώτηση θα πρέπει να ανατρέξουμε στην παραγωγή των λευκών κρασιών.
Όπως ξέρουμε στη λευκή οινοποίηση τα σταφύλια σπάζονται και τα στερεά τμήματά τους, δηλαδή οι φλοιοί και τα κουκούτσια, απομακρύνονται γρήγορα από τον χυμό, έτσι ώστε το κρασί να έχει ανοιχτό υποκίτρινο χρώμα.
Ε, λοιπόν, τα πορτοκαλί κρασιά είναι λευκά, που παράγονται ακολουθώντας τη διαδικασία της ερυθρής οινοποίησης. Που σημαίνει ότι φλοιοί και κουκούτσια όχι μόνο παραμένουν, αλλά επιπλέον διαβρέχονται με τον χυμό, για την εκχύλιση των φαινολών τους.
Συχνά, η αλκοολική ζύμωση για την παραγωγή των πορτοκαλί κρασιών πραγματοποιείται με άγριες ζύμες σε ξύλινα βαρέλια ή σε πήλινα δοχεία παραπέμποντας σε αρχαίες πρακτικές, καθώς και σε οινικές παραδόσεις που έχουν ρίζες στην περιοχή του Καυκάσου.
Η αναβίωση αυτών των πρακτικών ξεκίνησε στην περιοχή Friuli Collio, στα σύνορα Ιταλίας – Σλοβενίας και η τάση αναπτύχθηκε γρήγορα και στις δύο χώρες. Πατέρας της νέας τάσης θεωρείται ο Ιταλο-Σλοβένος οινοποιός Josko Gravner, ο οποίος αποφάσισε να πάψει να ακολουθεί τις σύγχρονες οινοποιητικές τεχνικές και να δοκιμάσει εκείνες του μακρινού παρελθόντος. Έτσι, στα μέσα της δεκαετίας του ’90 αναζήτησε έμπνευση στην αρχαία οινοποιητική ζώνη της Γεωργίας. Εκεί ανακάλυψε τα qvevri, πήλινα δοχεία στα οποία ζύμωνε το κρασί στην αρχαιότητα, θαμμένο στο έδαφος.
Οι πρώτες κιόλας δοκιμές της αρχέγονης μεθόδου έδωσαν κρασιά με… αρκετό ενδιαφέρον, τα οποία απέκτησαν φανατικούς φίλους, αλλά όπως ήταν αναμενόμενο προκάλεσαν και έντονες αντιδράσεις.
Σήμερα, πάντως, περισσότεροι από 700 οινοποιοί σε τουλάχιστον 34 χώρες παράγουν orange wines. Οι περισσότεροι βρίσκονται στην Ανατολική Ευρώπη, κυρίως στη Γεωργία και τη Σλοβενία. Ιδιαίτερα δραστήριοι στην παραγωγή πορτοκαλί κρασιών είναι και οι οινοποιοί της Αυστρίας και της Ιταλίας. Όπως λέει ο Simon Wolf, ο γκούρου των orange wines, ο οποίος έγραψε και το βιβλίο «The Amber Revolution», η Κεχριμπαρένια Επανάσταση σε ελεύθερη μετάφραση, πορτοκαλί κρασιά παράγονται, πλέον, σε κάθε ήπειρο.
Ας δούμε, και ποια είναι τα χαρακτηριστικά των πορτοκαλί κρασιών.
Το χρώμα τους, κυμαίνεται από το λαμπερό χρυσαφένιο έως το σκούρο κεχριμπαρί. Εξαρτάται από την ποικιλία του σταφυλιού, την εκχύλιση, το αν η οινοποίηση επιτρέπει την παρουσία οξυγόνου και διάφορους άλλους παράγοντες.
Το άρωμα τους είναι πυκνό και εμφανίζει τον φρουτώδη, γήινο ή και τον ορυκτό χαρακτήρα της ποικιλίας από την οποία προέρχονται.
Τέλος, στο στόμα έχουν περισσότερες τανίνες, κρεμώδη υφή και χαρακτηριστικά παλαίωσης.
Σαφώς και στην Ελλάδα παράγονται πορτοκαλί κρασιά. Οι ποικιλίες σταφυλιού οι οποίες χρησιμοποιούνται, συνήθως είναι μετρίως έως αρκετά αρωματικές και σχετικά λεπτόφλουδες, για να αποφευχθεί η εκχύλιση άγριων τανινών. Δηλαδή, οι: Μαλαγουζιά, Ροδίτης, Ρομπόλα, Σαββατιανό και Ασύρτικο.
Σίγουρα, τα πορτοκαλί κρασιά είναι μια πολύ ξεχωριστή κατηγορία, στην οποία βρίσκουμε προτάσεις με ιδιαίτερη προσωπικότητα.
Μια κατηγορία στην οποία οι Έλληνες οινοποιοί πειραματίζονται.
Και εμείς με ενδιαφέρον την εξερευνούμε.
