Το περιεχόμενο των φιαλών του κρασιού τυποποιήθηκε στον 19ο αιώνα στα γνωστά 750 ml.
Από πού κι ως που όμως 750 ml; Γιατί όχι ένα ολόκληρο, ολοστρόγγυλο 1 λίτρο;
Οι θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν αυτό το μοναδικό μέτρο είναι πολλές, ορισμένες απολύτως τρελές! Για παράδειγμα, τα 750 ml αντιστοιχούν στη δυνατότητα εκπνοής ενός εργάτη/κατασκευαστή φυσητού γυαλιού! Ή αντιστοιχούν στη μέση κατανάλωση κατά τη διάρκεια ενός γεύματος (!) ή ακόμη και διευκολύνουν στη μετακίνηση της φιάλης!
Φυσικά, καμία από αυτές τις θεωρίες δεν είναι αληθινή! Στην πραγματικότητα τα 750 ml διευκόλυναν τις εμπορικές συναλλαγές εκείνης της εποχής στη Γαλλία και πιο συγκεκριμένα στο Bordeaux. Διότι, ας μην ξεχνάμε ότι οι βασικοί πελάτες των Γάλλων οινοποιών του 19ου αι. ήταν οι Εγγλέζοι. Οι οποίοι, χρησιμοποιούσαν ως συνήθως δικές τους μονάδες μέτρησης. Για τον όγκο, η μονάδα τους ονομαζόταν «αυτοκρατορικό γαλόνι» και ισοδυναμούσε ακριβώς με 4, 54609 l!
Οι Μπορντολέζοι, λοιπόν, για να αποφύγουν τις μετατροπές/σπαζοκεφαλιές, μετέφεραν τα κρασιά τους σε δρύινα βαρέλα των 225 l., τα γνωστά barriques, που αντιστοιχούν περίπου σε 50 γαλόνια. Επιπλέον, τα 225 l. αντιστοιχούν σε 300 φιάλες των 750 ml.
Συνεπώς: 1 barrique = 50 γαλόνια = 300 φιάλες των 750 ml ή 1 γαλόνι = 6 φιάλες των 750 ml. Αυτός είναι και ο λόγος που, ακόμη και σήμερα τα κιβώτια των κρασιών περιέχουν 6 ή 12 φιάλες.
